Άλεξ Μυλωνά. Αναδρομική
Μια ενοποιητική γραμμή διατρέχει τις προτάσεις της Άλεξ Μυλωνά: από τις πρώτες ανθρωποκεντρικές της συνθέσεις τη δεκαετία του 1950 έως τη μετωπικότητα, την αυστηρή ακινησία, την τραχύτητα, τις αιχμηρές απολήξεις και το παιχνίδι των γραμμών, της κενής φόρμας και των κάθετων επιφανειών που χαρακτηρίζουν τα αφηρημένα γλυπτά από σφυρήλατο σίδηρο, τα οποία παρουσιάστηκαν στη Μπιενάλε της Βενετίας, το 1960· και από τις συστροφές και τις αναδιπλώσεις, τις καμπύλες, τις κινήσεις και τις εντάσεις των εύπλαστων μεταλλικών ελασμάτων στις Αρχιτεκτονικές προτάσεις (1976) έως τη βαθιά επεξεργασμένη απλότητα της γλυπτικής φόρμας και την καθαρότητα των γεωμετρικών μαρμάρινων επιφανειών με τη σύζευξη των κύκλων και των ημικυκλίων, των τετραγώνων ή των ορθογωνίων. Δύο εμβληματικά μαρμάρινα έργα του 1998, ο Κούρος και η Κόρη, μοιάζουν να «κλείνουν τον κύκλο» (όπως ίδια δήλωνε), να συνοψίζουν μια πορεία ζωής και δημιουργίας, πολύμορφης και πολυδιάστατης. Η τέχνη της Άλεξ Μυλωνά κατορθώνει να μετουσιώσει τη συγκίνηση και να μορφοποιήσει τη ζωτική της σχέση της με τον κόσμο, να αγγίξει το μυστικό της ύπαρξης, της γέννησης και του θανάτου, της μητρότητας και του έρωτα, να συνδυάσει τους μύθους του αρχαίου ελληνικού κόσμου –τη γέννηση της Αφροδίτης, τον Μινώταυρο και τη Μήδεια– με την πνευματικότητα του Βυζαντίου, να αναζητήσει τις ισορροπίες, να στοχαστεί πάνω στη φύση και τις δυνατότητες της πλαστικής τέχνης, να προτείνει μια νέα διάταξη του χώρου και της επιφάνειας, του ρυθμού και των όγκων, του θετικού και του αρνητικού, του κενού και του πλήρους, της υλικότητας και της φόρμας.
Γιάννης Μπόλης
Ιστορικός της τέχνης, Επιμελητής MOMus
Alex Mylona. Retrospective
A common thread runs through the entire work of Alex Mylona: from the first anthropocentric compositions she created in the 1950s, to the frontality, austere stillness, coarseness and sharp ends, the game of lines, empty forms and vertical surfaces characterising her abstract wrought iron sculptures presented at the 1960 Venice Biennale; and from the twists and turns, the curves, the movements and tensions of the malleable sheet metal in Architectural Propositions (1976), to the exceptionally refined simplicity of sculptural form and the purity of geometrical marble surfaces with the joining of circles and semicircles, squares or rectangles. Two emblematic works in marble from 1998, Kouros and Kore, appear to “close the circle” (her words), summarising her varied and multidimensional life both as a person and as an artist. The art of Alex Mylona succeeds in transmuting emotion and moulding its vital relationship with the world; in touching the secret of existence, birth and death, motherhood and love; in combining the myths of the ancient Greek world — the birth of Aphrodite, the Minotaur and Medea — with the spirituality of Byzantium, to seek out the balances, to reflect on the nature and potential of plastic art, to suggest a new arrangement of space and surface, of rhythm and volumes, of positivity and negativity, of emptiness and wholeness, of materiality and form.
Yannis Bolis
Art historian, MOMus Curator
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου