Παρασκευή 3 Μαΐου 2019


Perrformance:  ‘Το Μουρμούρισμα της Σπείρας’
Συνέργεια: Έκτορας Μαυρίδης (κεραμική), Σαβίνα Γιαννάτου (Φωνητικά), Κωστής Δρυγιανάκης (ηλεκτρονικά)
Κυριακή 5 Μαΐου 2019
14:00
MOMus – Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, στο πλαίσιο της έκθεση «Άλεξ Μυλωνά, Αναδρομική» 
Είσοδος ελεύθερη για το κοινό. 

Ένα σημαίνον κεφάλαιο στην διαμόρφωση της ελληνικής ιστορίας και της αρχαιολογίας της είναι δομημένο πάνω σε αναρίθμητα ευρήματα κεραμικής. Η κεραμική και η αγγειοπλαστική μεταφορικά αποτελεί το «νερό» στο σώμα της ελληνικής ιστορίας της τέχνης. Η χρήση της λέξης «σώμα», άλλωστε, διόλου τυχαία είναι στη σύνδεσή της με την κεραμική, καθώς υπάρχουν σαφή μεθοδολογικά δεδομένα που δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης: στην πλειονότητά τους τα ονόματα αγγείων στην αρχαιολογική κεραμική ορολογία προέρχονται από την κοινή ρίζα  -κυ- (του ρήματος κυέω = εγκυμονώ), ενώ για την περιγραφή ενός κεραμικού αγγείου είθισται να χρησιμοποιούνται ως εργαλεία περιγραφής του όροι όπως χείλος, λαιμός, ώμος, κοιλιά.
Το σώμα, λοιπόν, η γένεσή του μέσω του τροχού του κεραμίστα, ως μια ακόμη, πρωταρχική εκδοχή και ουσία της σωματικότητας, αποτέλεσαν και το κύριο σκεπτικό για την εικαστική δράση των Έκτορα Μαυρίδη, Σαβίνας Γιαννάτου και Κωστή Δρυγιανάκη Ο δυναμισμός τής σπειροειδούς κίνησης στον κεραμικό τροχό του κεραμίστα Έκτορα Μαυρίδη (κίνηση που θυμίζει και την ελικοειδή κίνηση του ανθρώπινου DNA) στήνει μια γιορτή γήινων αισθήσεων και δημιουργικότητας, που δίνει σχήμα στο ασχημάτιστο, δομή στο απροσδιόριστο και στερεότητα στο αφηρημένο του χώματος/πηλού. Ο ίδιος ο κεραμίστας μετατρέπεται ολόκληρος σε σπείρα, εμπλέκεται, περιπλέκεται και ρέει με το δικό του σώμα μέσα σε κάθε κίνηση του κεραμικού κυλίνδρου, γίνεται ένα με το έργο του˙ συνδράμει συναισθηματικά και χειρονομιακά στην πλαστικότητα της δημιουργίας και, ακόμη και με τους πιο λεπταίσθητους χειρισμούς, μπορεί να αλλάξει τη σάρκα, τη δομή του πηλού, να ανασαίνει και να κινείται μαζί του, ως σώμα ενιαίο.
Ο αντίστοιχος δυναμισμός τής ανθρώπινης φωνής από την Σαβίνα Γιαννάτου εκφράζει και εξωτερικεύει κάθε συναίσθημα, κάθε ίχνος μόχθου και πόνου του σώματος, σχηματίζοντας μια φωνολογική απόπειρα, μια εκ νέου άρθρωση λόγου˙ και οι ηλεκτρισμένοι συχνοτικοί ήχοι του Κωστή Δρυγιανάκη, μια συλλογή ακατέργαστων ήχων της ζωής, αγκαλιάζουν τον τόπο της δημιουργίας, ζωντανεύουν πλείστες τις μαγικές –υλικές και άυλες– εκφάνσεις της δράσης.  
Στόχος της πολυδιάστατης δράσης «Το Μουρμούρισμα της Σπείρας» είναι να αναδείξει θεμελιώδη, αρχετυπικά ζητήματα της εικαστικής δημιουργίας, της ηχητικής, φωνητικής και χειρονομιακής σύνθεσης, της ίδιας της σχέσης μας με τις αισθήσεις. Είναι μια σφιχτοδεμένη συνέργεια, αφοσιωμένη στην αγάπη και τη δυναμική της σωματικότητας, και λειτουργεί εντέλει ως ένα σώμα, που φέρει και δηλώνει κάθε πτυχή της ανθρώπινης έκφρασης -δηλαδή την ουσία της ίδιας της δημιουργίας.
ΕπιμέλειαΑρετήΛεοπούλου

Performance: ‘The Visceral Humming of the Spiral’
Αrtists: Hector Mavridis (ceramics), Savina Yiannatou (vocals), Costis Drygianakis (electronics)
Sunday, May 5, 2019, 14:00
MOMus – Museum Alex Mylona, in the frame of the exhibition “Alex Mylona, Retrospective”
Admission Free

An important chapter in Greek historiography and archeology is structured on countless ceramic finds. Pottery is metaphorically the “water” in the body of Greek art history. The use of the word "body" itself is highly appropriate in connection with ceramics, as there is clear methodological data that leaves no room for doubt: the majority of vase names in ancient ceramics come from the common root -κυ- (of the verb κυέωwhich means in ancient Greek being pregnant); furthermore, the terminology of ceramics draws on terms based on the human anatomy, such as mouth, neck, shoulder or belly.
The ‘body’, born, as it were, through the pottery wheel, is a primeval aspect of the concept of the body in general; this is the central idea of the performative project presented by Hector Mavridis, Savina Yiannatou and Costis Drygianakis. The dynamics of the helical movement of the pottery wheel (a movement that is reminiscent of the helical movement of human DNA)  creates a feast of earthly senses and creativity, which gives shape to the unformed, structure to the undefined and solidity to the abstract shape of the clay. The artist himself turns into a spiral, engages, dances and flows with his own body in every movement of the ceramic wheel, becomes one with his artwork while shaping it; through his emotions  he energizes the plasticity of creation and, with the most delicate gestures, he transforms the flesh and the structure of the clay, breathing and moving with it, as a single body.
In parallel with this transformation of the clay, the dynamics of the human voice by Savina Yiannatou externalize every emotion, express every trace of body pain and labor; vocalist Yiannatou through the raw material of phonology, performs a transformative re-articulation of speech, while the electronic sounds of Costis Drygianakis, a collection of raw sounds drawn from life, including the process of pottery itself, embrace the creative space and animate the magical manifestations of the performance process.
The aim of this interdisciplinary example of performance art, "The visceral humming of the spiral", is to highlight fundamental, archetypal issues of visual creation: to bring together, seamlessly, sonic, vocal and gestural expression, and to activate our own relationship with our senses. The performance is a lyrical synergy, the parts functioning as a unified body that articulates and enacts every aspect of human expression and, indeed, the very essence of creation itself.
Curator: Areti Leopoulou

Άλεξ Μυλωνά. Αναδρομική 

Μια ενοποιητική γραμμή διατρέχει τις προτάσεις της Άλεξ Μυλωνά: από τις πρώτες ανθρωποκεντρικές της συνθέσεις τη δεκαετία του 1950 έως τη μετωπικότητα, την αυστηρή ακινησία, την τραχύτητα, τις αιχμηρές απολήξεις και το παιχνίδι των γραμμών, της κενής φόρμας και των κάθετων επιφανειών που χαρακτηρίζουν τα αφηρημένα γλυπτά από σφυρήλατο σίδηρο, τα οποία παρουσιάστηκαν στη Μπιενάλε της Βενετίας, το 1960· και από τις συστροφές και τις αναδιπλώσεις, τις καμπύλες, τις κινήσεις και τις εντάσεις των εύπλαστων μεταλλικών ελασμάτων στις Αρχιτεκτονικές προτάσεις (1976) έως τη βαθιά επεξεργασμένη απλότητα της γλυπτικής φόρμας και την καθαρότητα των γεωμετρικών μαρμάρινων επιφανειών με τη σύζευξη των κύκλων και των ημικυκλίων, των τετραγώνων ή των ορθογωνίων. Δύο εμβληματικά μαρμάρινα έργα του 1998, ο Κούρος και η Κόρη, μοιάζουν να «κλείνουν τον κύκλο» (όπως ίδια δήλωνε), να συνοψίζουν μια πορεία ζωής και δημιουργίας, πολύμορφης και πολυδιάστατης. Η τέχνη της Άλεξ Μυλωνά κατορθώνει να μετουσιώσει τη συγκίνηση και να μορφοποιήσει τη ζωτική της σχέση της με τον κόσμο, να αγγίξει το μυστικό της ύπαρξης, της γέννησης και του θανάτου, της μητρότητας και του έρωτα, να συνδυάσει τους μύθους του αρχαίου ελληνικού κόσμου –τη γέννηση της Αφροδίτης, τον Μινώταυρο και τη Μήδεια– με την πνευματικότητα του Βυζαντίου, να αναζητήσει τις ισορροπίες, να στοχαστεί πάνω στη φύση και τις δυνατότητες της πλαστικής τέχνης, να προτείνει μια νέα διάταξη του χώρου και της επιφάνειας, του ρυθμού και των όγκων, του θετικού και του αρνητικού, του κενού και του πλήρους, της υλικότητας και της φόρμας. 

Γιάννης Μπόλης 
Ιστορικός της τέχνης, Επιμελητής MOMus 


Alex Mylona. Retrospective 

A common thread runs through the entire work of Alex Mylona: from the first anthropocentric compositions she created in the 1950s, to the frontality, austere stillness, coarseness and sharp ends, the game of lines, empty forms and vertical surfaces characterising her abstract wrought iron sculptures presented at the 1960 Venice Biennale; and from the twists and turns, the curves, the movements and tensions of the malleable sheet metal in Architectural Propositions (1976), to the exceptionally refined simplicity of sculptural form and the purity of geometrical marble surfaces with the joining of circles and semicircles, squares or rectangles. Two emblematic works in marble from 1998, Kouros and Kore, appear to “close the circle” (her words), summarising her varied and multidimensional life both as a person and as an artist. The art of Alex Mylona succeeds in transmuting emotion and moulding its vital relationship with the world; in touching the secret of existence, birth and death, motherhood and love; in combining the myths of the ancient Greek world — the birth of Aphrodite, the Minotaur and Medea — with the spirituality of Byzantium, to seek out the balances, to reflect on the nature and potential of plastic art, to suggest a new arrangement of space and surface, of rhythm and volumes, of positivity and negativity, of emptiness and wholeness, of materiality and form. 

Yannis Bolis 
Art historian, MOMus Curator